در حالی که تا انتخابات سال 92 در شهرها و روستاها و انتخابات دولت یازدهم چندان نمانده است، کش و قوس های اخیر در فضای سیاسی کشور و به طبع بازتاب آن در رسانه های داخلی و خارجی،آرامش جامعه را تلاطم مطالبات و انگیزه های اشخاص خاص قرار داد.تا نگاه بهت زده و دردآور مردم و عوام به اتفاقات یک ماه گذشته و "یکشنبه سیاه" مجلس جای این سوال را در جامعه مطرح کند که جایگاه اخلاق اسلامی و نقش رسانه ها در گسترش این مقوله کجاست؟
رسانه های بیگانه و معاند همانند بی بی سی و صدای آمریکا که پیشتر منتظر طعمه ها و خوراک های خبری از این دست بودند با پوشش اخبار اختلافات میان دولت و مجلس تحت عنوان " جنجالی ترین جلسات دولت و مجلس در طول انقلاب ایران" تلاش کردند تا برنده واقعی مجادلات باشند. اما چگونه است علیرغم ادعای برخی در بدنه دولت یا مجلس بر ولایتمدار بودن هیچگاه از این غفلت ها عبرت نیاموختند و همچنان بر طبل منیت خود می کوفند!!
با وجود تاکیدات و هشدارهای رهبری در دیدار با مردم قم و تبریز بر پرهیز از اختلافات در بین مسولین و کشاندن این اختلافات میان مردم اما متاسفانه این هشدارها در عمل از سوی برخی مسوولین جدی گرفته نمی شود و تنها به ارسال نامه نگاری ختم می شود. حضور چشمگیر اقشار مختلف مردم در 22 بهمن امسال در محکومیت این اهانت ها و گستره بد اخلاقی سیاسی هم نتوانست دامنه اختلافات را بکاهد؛ حضوری که علاوه بر تجدید بیعت با آرمانهای شهدا و امام و ولایت در درون خود مطالبه اخلاق سیاسی را در میان سیاسیون طلب و تاکید داشته است.
از سوی دیگر وابستگی جریانی و شخصی برخی تحریک کننده این اتفاقات به وب سایت ها و پایگاه های خبری و تحلیلی و بازتاب این نوع وابستگی در صحنه رسانه ای بین الملل و شبکه های خبری معاند، جامعه خبری پاک داخلی را نیز دستخوش ناپاکی و آلودگی به غرض های شخصی سیاسی کرده است. پیچاندن بازی سیاست در انتصاب یک فرد، تحت شعاع قرار دادن منافع ملی و عمومی در اختلافات جریانی و بی توجهی به سخنان بیدارگر رهبری از جمله بد اخلاقی های سیاسی می باشد که نیازمند بازنگری در رفتار و ادبیات برخی سیاسیون کهنه کار و تازه کار است.
مطمئناٌ حساسیت در عرصه سیاست بدون در نظر گرفتن عواقب آن عاملی در به خطر افتادن سیاست ورزی در کشور می شود و در این میان رسانه به عنوان یکی از ابزارهای پویایی اخلاق در سیاست از جایگاه بالایی برخوردار است تا بتواند حساسیت امر سیاست و رعایت اخلاق در آن را متذکر شود.
سیاست اخلاق مدار، رسانه اخلاق مدار را طلب می کند و در ورطه زمانی که دوران گذار و پیدایش یک نظام حزبی- سیاسی قاعده مند و پاکدامن بر اساس اخلاق اسلامی در سیاست است نقش رسانه سیاسی اخلاق مند نیز بسترساز این پیدایش خواهد بود. نکته ای که نباید از آن غفلت شود اخلاق سیاسی و جریانی در ایران بسیار متفاوتر از رفتارهای سیاسی در غرب و اروپاست. نظام مردم سالاری دینی که برآمده از شریعت و حاکمیت قوانین شرعی و مدنی اسلام عزیز است باید در ساختار حزبی و رسانه ای خود تفکر و شالوده اسلامی حکمفرما باشد و بر خلاف آنچه در جوامع غربی می گذرد سیاست بر مبنای اسلامی عرصه تاخت و تاز گفتمان غیر اخلاقی نیست بلکه بفرموده امام راحل سیاست عین دیانت است و دیانت عین سیاست.
بر این اساس نگاه به قدرت با آنچه در غرب تعریف می شود متفاوت است؛ قبیله گرایی رسانه ای و جناح سنجی خبری جایی ندارد و چاقوی سیاست نباید گلوی دیانت و اخلاق را آسیبی برساند بلکه مسوولیت در سیاست اسلامی به عنوان یک امانت در جهت بهره گیری از فرصت هایی برای خدمت به مردم است.
رسانه ها به عنوان ارتباط دهنده سیاست به سامانه اجتماعی نقش حساسی را ایفا می سازد. چنانچه رسانه ای در فضای مه الود و پر گرد و غبار برخی سیاسیون مسیر روشنی را طی نسازد مطمئناٌ سامانه اجتماعی را نیز دچار خدشه و ناآرامی خواهد ساخت. به عنوان مثال نمونه هایی از نتایج بد اخلاقی های اخیر برخی به اصطلاح سیاسیون در رسانه های خارجی دلیلی مستندی بر این ادعاست.
طی هفته های گذشته، بخش های خبری زیادی از رسانه های ضد ایرانی به کش و قوس های میان رییس جمهور با مجلس، پاسخ رییس مجلس و فضاسازی های افراد مرتبط پرداخت تا بدین طریق حماسه پر شور مردم در 22 بهمن را تحت شعاع خبری قرار دهند.
بدون شک ریشه تمام این اخبار در بد اخلاقی هاست و ایجاد هیاهوی خبری در بخش های مختلف خبری و همچنین در تحریریه پایگاه های تحلیلی مرتبط با آن و کشاندن به میان مردم و بی توجه ای به فرمایشات مکرر رهبری مصادیقی از بد اخلاقی هاست.
متاسفانه برخی مسوولین نیز عامدانه یا غافلانه در زمین بازی هیاهوی خبری دشمن به بازی پرداختند تا دشمنان خارجی و منحرفین با هدف دور کردن مردم از خبررسانی خودی و منابع خبری همسو، بی اعتمادسازی مردم نسبت به سیاسیون بتوانند القای ناکارآمدی نظام را در جامعه ترویج دهند.
نقش رسانه های بی درد و منحرف، رسانه های حزبی منافق و همچنین رسانه های سوجو و واسطه گر بطور حتم نقش کلیدی و محوری در به نتیجه رساندن اهداف دشمن در فضای بداخلاقی برخی سیاسیون داشته و خواهد داشت.
در هر روی، رسانه های داخلی به عنوان عنصر موثر در فضای بداخلاقی های سیاسی هم می توانند آتش بیار معرکه باشند و هم می توانند با مدیریت خبری، این معرکه را خاموش سازند و به نظر می رسد ضرورت شکل گیری منشور اخلاق سیاسی در رسانه ها از ضرورت ها و نیازهاست که با نظر و آرای نخبگان عرصه خبر و سیاست تدوین شود.